گزارش جلسه ششم دوره درآمدی بر رویکردهای تربیت دینی
ششمین جلسه دوره درآمدی بر رویکردهای مختلف تربیت دینی ۲۰شهریور برگزار شد. در این جلسه آقای دکتر مرصعی به بیان نظرات دکتر خسرو باقری عضو هیئت علمی دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی تهران پرداختند.
ترکیب علم دینی، ترکیبی معنادار
از نظر خسرو باقری ترکیب «علم دینی» ترکیب معناداری است. تلقی و تعریف ایشان از علم همان معادل science است. حال اگر از science تلقی پست پوزیتیویستی داشت، متافیزیک در محتوای آن حضور دارد. از نظر دکتر باقری دو تلقی غلط از علم دینی مطرح است. یک) دین علوم مختلف را تهذیب و تکمیل کند. دوم) رویکرد استنباطی که تمام علوم از متن دین یعنی آیات و روایات برداشت شود. رویکرد آقای باقری رویکرد تأسیسی یا به عبارت دیگر رویکرد مبناگرایانه است. یعنی چهارچوب و چکیده و اسلوب علوم از متون دینی گرفته شود.
انسان عامل، مبنای نظریه خسرو باقری
دکتر باقری به تربیت اسلامی، روان‌شناسی اسلامی و علوم اجتماعی اسلامی معتقد است که در همه این‌ها انسان عامل نقش دارد. عمل در قرآن مبانی و آثاری دارد. ایشان عمل را صرفاً اعمال ظاهری نمی‌دانند بلکه عمل در نظر ایشان شامل حالات درونی و جوانحی هم می‌شود.
تربیت دینی از منظر دکتر باقری
تربیت دینی در منظر ایشان، نه به معنای شکل‌دادن است و نه به معنای پرورش‌دادن؛ بلکه تربیت تعاملی است بین مربی و متربی که تعاملی ناهمتراز است و تحولی ناهمتراز را هم به دنبال دارد. در واقع چون ایشان مربی و متربی را انسان عامل در نظر می‌گیرند، اثر متقابل مربی و متربی هم به تعامل بین آن‌ها بستگی دارد.
سیمای انسان تربیت‌یافته
سیمای انسان تربیت‌یافته از منظر آقای دکتر خسرو باقری انسانی است که جسم او باصحت و سلامت تربیت یافته باشد. به سمت الله و معنویت گرایش داشته باشد. علم‌ورزی، عقل‌ورزی، اخلاقی بودن، هیجانات تلطیف‌شده، زیبایی‌گرایی، مدیریت نفس، سنت‌گرایی تحولی از دیگر ویژگی‌های انسان تربیت‌یافته از منظر ایشان است.
مکتوبات معرفی‌شده
بخشی از کتاب «هویت علم دینی» ایشان نیز در این جلسه خوانده و بررسی شد. همچنین به سه کتاب «نگاهی دوباره به تربیت اسلامی» و «تربیت در افق عاملیت انسان» و «عاملیت انسان: رویکردی دینی و فلسفی» اشاره شد.
دیدگاهتان را بنویسید