برای طراحی مدارس آینده چند نکته باید مورد ارزیابی قرار بگیرد:

هدف محور: مدارس آینده باید بر هدف شکوفایی فردی و جمعی و کمک به فراگیران خود برای دستیابی به هدف شخصی تمرکز کنند.

ارتقای هویت: هویت اجتماعی و فرهنگی هر یادگیرنده باید پرورش یابد و حس تعلق و ارزش را پرورش دهد.

مبتنی بر قدرت: مدرسه باید از دارایی های موجود هر (و هر) فرد بسازد

مرتبط: یادگیری باید با جامعه محلی و شبکه‌های جهانی مرتبط باشد.

نکته‌ی دوم در طراحی مدارس آینده بر فلسفه عملیاتی آن‌ها تمرکز دارد. مدارس باید مبتنی بر ارزش‌هایی باشد که جامعه‌ی آینده به آن احساس نیاز می‌کند.

تمرکز بر یادگیری: درک چگونگی وقوع یادگیری، بهره گیری از بهترین ها در یادگیری علوم و تحقیقات باید در قلب انتخاب ها پیرامون آموزش باشد.

انعطاف‌پذیر/پویا: مدرسه باید شیوه‌های مختلف آموزش و یادگیری را طراحی و تکرار کند تا نیازهای در حال تکامل فراگیران و جهان گسترده‌تر را برآورده کند. در عصر تغییرات سریع و اختلال، این امر ضروری است.

فناوری پیشرفته: مدارس آینده باید به طور گسترده و مسئولانه از فناوری برای آزادسازی یادگیری، تقویت روش‌های مؤثر و متنوع و ایجاد امکان شخصی‌سازی و همکاری استفاده کنند.

اکوسیستمیک: مدارس باید به طور جدی متخلخل و دارای شرکای فعال بسیاری در سازماندهی یادگیری باشند. باید عمیقاً با جامعه محلی خود (و با جامعه جهانی از طریق فناوری) مرتبط باشد تا تجربیات یادگیری غنی‌تر و مسیرهای متنوع‌تری برای فراگیران فراهم کند.

نقش تغییر برنامه‌ی آموزشی در آینده‌ی مدارس

برای رسیدن به اهداف و تغییر در مداس شیوه‌های مدیریتی آن‌ها باید تغییر کند. این‌تغییر مستلزم تغییر در  برنامه‌ی  آموزشی است. زیرا مهارت هایی که فراگیران در جامعه و زندگی کاری آینده به آن نیاز خواهند داشت تغییر کرده است. دانش ما در مورد نحوه یادگیری انسان ها، در چند دهه اخیر بسیار افزایش یافته است – اما آموزش، شیوه های آموزشی و ساختارهای مدرسه بر این اساس توسعه نیافته اند. آموزش و معلمان به راحتی به یک هدف و یک ارزش تبدیل می شوند، در حالی که یادگیری و فراگیران باید هدف نهایی در کانون باشند. تغییر در آموزش با مفهوم یادگیری سازمان و معلمان مرتبط است – در واقع، بیشترین تغییر در تفکر از معلمان خواسته می شود.

یک محیط یادگیری مدرن از رشد، یادگیری و خود هدایتی فراگیران حمایت می کند و به آنها فرصتی می دهد تا اهداف خود را تعیین کرده و فعالیت ها را ارزیابی کنند. تجهیزات موجود در محیط یادگیری از رشد یادگیرندگان به عنوان اعضای جامعه اطلاعاتی مدرن پشتیبانی می کند و استفاده از رایانه، سایر فناوری های رسانه ای و شبکه های اطلاعاتی را امکان پذیر می کند، فعالیت های مشارکتی، خود هدایتی، خلاقیت و نوآوری فراگیران را ارتقا می دهد.

در یک محیط یادگیری باز، فراگیران می توانند اهداف خود را تعیین کنند، دانش را به طور مشترک ایجاد کنند و محتوا و سؤالات خود را ایجاد کنند. محیط های یادگیری باز انواع مختلفی از فرآیندهای یادگیری را ممکن می سازد. یک محیط یادگیری که تئوری های یادگیری معاصر را ترویج می کند، شناخت توزیع فیزیکی و اجتماعی را قادر می سازد و ابزارهای شناختی – کمک های فکری – را به یادگیرندگان ارائه می دهد. به عنوان مثال، ابزارهای کمکی فکری می‌توانند شامل انواع مختلف مفاهیم، نظریه‌ها، نمودارها و نقشه‌ها، ماشین‌ها، نرم‌افزارهای رایانه‌ای یا اشکال فعالیت باشند. محیط یادگیری با فعال کردن تعامل بین فراگیران و یادگیری همتایان در یک جامعه یادگیرنده، و همچنین با حمایت از انواع مختلف مدل‌های تعامل و به اشتراک گذاشتن تخصص، از شناخت مشترک اجتماعی پشتیبانی می‌کند. یک محیط یادگیری کاربردی، یادگیری مبتنی بر پدیده و بررسی جامع پدیده ها را قادر می سازد تا مورد مطالعه قرار گیرند و از صحت یادگیری پشتیبانی می کند.