در دسته‌ای که می‌خواهند تربیت را در نسبت با دین به معنای فقه صورت‌بندی کنند، شاید مهم‌ترین شخص آیت‌الله اعرافی باشد. ایشان از سال ۷۷ تا سال ۹۷ که دیگر بحثشان را عوض کردند، درسِ خارج فقه‌شان راجع‌به فقه تربیتی بود. این رویکرد ایشان اساساً فقه تربیتی است.
اصل کلمه در فقه تربیتی، آن کلمه اولیه است یعنی کسی که قائل است به فقه تربیتی اولاً و به‌ذات فقیه است. منتها فقیهی که هم راجع‌به صوم، صلاة، نکاح و... صحبت می‌کند و همین‌طور راجع‌به تربیت هم حرف دارد. این فرق دارد با تربیت فقهی. تربیت فقهی وقتی گفته می‌شود، اصل تربیت است یعنی فرد در حوزه علوم تربیتی است؛ ولی قائل است که تربیت بایستی رنگ و بوی فقهی پیدا کند.
ایشان اولاً و به‌ذات فقیه است، فقه را می‌خواهند بسطش بدهند در عرصه‌های مختلف. یکی از عرصه‌هایی که می‌خواهند بسط بدهند، تربیت است.
کار آقای اعرافی نسبت به بقیه فقها تا حدی ساده است. کار ایشان بیشتر نظام‌مند کردن و منظومه ایجاد کردن است. اشخاص دیگری هم هستند، آقای الهی خراسانی در مشهد فقه تربیتی کار می‌کند. افراد متعددی به‌خصوص در فضای حوزوی و فقهی این خط را جلو می‌برند.
- اعرافی علیرضا، قلمرو دین و گستره شریعت، موسسه اشراق و عرفان
- اعرافی علیرضا، درآمدی بر تفسیر تربیتی، موسسه اشراق و عرفان
- اعرافی علیرضا، فقه تربیتی 30؛ قواعد فقه تربیتی، موسسه اشراق و عرفان
- اعرافی علیرضا، فقه تربیتی جلد 1; مبانی و پیش فرض ها (ویراست جدید)، موسسه اشراق و عرفان
تحصیلات حوزوی در حوزه علمیه قم
دیدگاهتان را بنویسید